نشستن نوزاد یکی از مهم‌ترین مراحل رشد فیزیکی و حرکتی اوست. این مقاله قصد دارد جدول زمانی این فرایند را بررسی کند:

1-3 ماهگی
در این دوران، نوزاد توانایی کنترل سر خود را به طور کامل ندارد. اغلب نوزادان در این سن وقتی روی شکم قرار می‌گیرند، شروع به بالا بردن سر خود می‌کنند. این مرحله اولین قدم برای تقویت عضلات گردن و کمر است که برای نشستن ضروری هستند.

4-6 ماهگی
در این دوران، نوزاد شروع به تقویت عضلات پشت و شکم می‌کند. بسیاری از نوزادان در این سن وقتی به آنها کمک می‌شود، می‌توانند به مدت کوتاهی بنشینند. نشستن با حمایت به معنای استفاده از بالش‌ها یا دست‌های والدین است.

7-9 ماهگی
بیشتر نوزادان در این سن می‌توانند بدون حمایت بنشینند. آنها قادرند تعادل خود را حفظ کنند و به اطراف خود نگاه کنند. نوزادان در این مرحله ممکن است از دست‌هایشان برای پشتیبانی استفاده کنند اما به تدریج به نشستن بدون حمایت عادت می‌کنند.

10-12 ماهگی
در این سن، نوزادان می‌توانند به راحتی از حالت درازکش به حالت نشسته تغییر وضعیت دهند و بالعکس. آنها می‌توانند مدت طولانی بدون حمایت بنشینند و به اشیاء اطراف خود دسترسی پیدا کنند.

عوامل موثر بر نشستن نوزاد

• وراثت: برخی نوزادان به طور طبیعی زودتر یا دیرتر از دیگران مراحل رشد خود را طی می‌کنند.
• محیط: محیطی که نوزاد در آن رشد می‌کند می‌تواند تاثیر زیادی بر سرعت و کیفیت یادگیری نشستن او داشته باشد.
• تمرین و تحریک: تمرینات منظم و بازی‌هایی که عضلات نوزاد را تقویت می‌کنند می‌توانند به تسریع فرایند نشستن کمک کنند.

نتیجه‌گیری
نشستن یکی از مهم‌ترین مراحل رشد فیزیکی نوزاد است که مستلزم تقویت عضلات گردن، پشت و شکم است. هر نوزادی دارای جدول زمانی منحصر به فردی برای رشد است و نباید با دیگران مقایسه شود. توجه به نیازها و شرایط هر نوزاد و فراهم کردن محیط مناسب برای تمرین و یادگیری او می‌تواند به موفقیت او در این مرحله کمک کند.